یادداشت دانشجویی/
به گزارش خبرنگار "خبرگزاری دانشجو" از اصفهان، اتفاقات روز دانشجو در کشور آنقدر تاسف بار بود که از هر دری سخن گفتن مثنوی هفتاد من خواهد شد. از لغو سریالی برنامه‌های تشکل‌های دانشجویی غیر اصلاح طلب تا تریبون ندادن به نمایندگان تشکل‌های بزرگ دانشجویی کشور در حضور رئیس جمهور، همه و همه حکایت از دانشجویی نبودن روز دانشجو سال 93 دارد.
اتفاقاتی که در تهران و در حضور ریاست جمهوری رخ داد در قالب‌های کوچکتر در سایر دانشگاه‌های کشور به شکل و شمایل ناراحت کننده‌تری به وقوع پیوست، دانشگاه اصفهان نیز که سومین دانشگاه برتر کشور از نظر پایگاه ISC است، از این قاعده مستثنی نبود.
نوشتار زیر دردنامه یکی از فعالین تشکل‌های بزرگ دانشجویی کشور در دانشگاه اصفهان است، نوشتاری که از آنچه در روز دانشجو در دانشگاه اصفهان رخ داده به رشته تحریر درآمده است.
16 آذر دانشگاه اصفهان به شیوه ای دیگر رقم خورد
"بزرگداشت روز دانشجو در دانشگاه اصفهان در حالی با حضور سرپرست دانشگاه، معاونت فرهنگی و مدیر کل امور فرهنگی برگزار می‌شد که حال و هوای همه چیز از جمله دهن کجی به هویت و شان دانشجو داشت به جز بزرگداشت مقام شامخ دانشجو، البته اگر از دهن کجی به ماه عزای حضرت اباعبدالله(ع) و ایام اربعین حسینی بگذریم.
در این مراسم چهار ساعته که از سوی معاونت فرهنگی دانشگاه به مناسبت گرامیداشت 16 آذر و تقدیر از فعالین فرهنگی ترتیب داده شده بود، به جز عده معدودی از دانشجویان معلوم الحال که از یک طیف خاص بوده و از قضا با خط گیری از جای معدودی مدیریت اجرایی برنامه را هم بر عهده ایشان قرار گرفته بود -به هیچ یک از دانشجویان، فعالین فرهنگی و تشکل های جامعه اسلامی دانشجویان، انجمن اسلامی دانشجویان و بسیج دانشجویی و شورای صنفی فرصت ایراد سخن داده نشده و اعتراضشان نیز راه به جایی نبرد.
استفاده از موسیقی‌های تند و ارکسترهای زنده در برنامه، چنین به ذهن متبادر می کرد که نه تنها مسئولین به دنبال هویت بخشی به دانشجو و شان واقعی وی نیستند، بلکه تلاش دارند با بردن برنامه‌ها به سمت و سویی این چنین، آن‌ها را به غفلت و البته لذت از این غفلت وا بدارند. تا سوالات و دغدغه‌های اساسی که گاها جایگاه مسئولین را به چالش می‌کشند، را فراموش کنند.
به راستی کنار هم قرار نهادن قطعه‌هایی چون؛
1. حذف دیگر تشکل‌ها و سپردن مراسم بزرگداشت روز دانشجو به تعدای از دانشجویان که در چند هفته اخیر سوابق درخشانی چون ضرب و شتم خبرنگار و دانشجویان بسیجی و منتقد در مراسم و .... می‌باشد.
2. عدم ایجاد فرصت برای بیان خواسته‌ها، انتقادات و اعتراضات به دانشجویان و فعالین فرهنگی
3. استفاده از موسیقی‌های زننده و نامربوط با فضای دانشگاه و البته ماه صفر
چه تصویری از پازل سیاست‌های دانشگاه اصفهان را منتقل می کند؟
حال سوال از معاونت فرهنگی و سایر مسئولین دانشگاه تنها این است که 16 آذر 93 مقام کدامین دانشجو در دانشگاه اصفهان بزرگ داشته شد؟
دانشجویی از نسل شریعت رضوی‌ها و قندچی‌ها که دغدغه مندانه خویش را دیدبان بیدار جامعه می‌داند و در راه این رسالت از طعن و تنبیهی نمی‌هراسد؟ یا دانشجویی که در فضای مقدس دانشگاه، آن چنان سرگرم آهنگ‌های آن چنانی و کف زدن‌های گوش نواز بشود که جامعه که هیچ، هویت خود را نیز فراموش کند.
از حرمت شکنی بزرگتر نیز بگذریم که آستانه اربعین حسینی است و ایام عزا و مصیبت اهل بیت، زمانی که خیل عاشقان از شیعیان و غیر شیعیان و حتی غیر مسلمانان قدم در مسیر وصال دارند و دانشگاه اسلامی اصفهان همه کیستی و چیستی اش را ذلیلانه به لذت آهنگ‌ها سپرد.
آری این نکته هم به کنار که ... حسین جان شرمنده ایم...!
فرستنده: پ.ع
انتشار یادداشت دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط "خبرگزاری دانشجو" نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات